niet beschikbaar
*Voor de amputatie maakte ik dit gedicht :
De benen nemen....nou ja, eentje....!
“Altijd samen op pad, al jaren een onafscheidelijk paar
en nu ga je weg, neem je de benen, is dat niet raar?
Alles deden we samen, nooit gescheiden van elkaar.
Oké de laatste twee jaren was je uit vorm dat is waar.”
“Hoe moet ik dit nu klaren, in mijn eentje zonder jouw?”
De linker kijkt beschamend en zegt : ”hoe weet ik dat nou ?
“Ik ga bij je weg, ik laat me onderzoeken en ga op reis.
Je bent beter af zonder mij,” zei de linker stoer en wijs.”
De rechter kan het niet bevatten maar legt zich erbij neer.
“Je hoeft niet terug te komen....dit flik je me niet meer..”
De laatste jaren hing je er maar nutteloos bij.”
De linker voelt zich schuldig maar is stiekem ook wel blij.
Ze zwijgen samen en het afscheid komt eraan.
De rechter alleen verder en de linker zal echt gaan.
Als in een roes is de linker straks ineens verdwenen,
hij neemt letterlijk en figuurlijk razendsnel de benen.....
×