Fragment
De stilte:
De stilte
viel als een laken over mij heen
verpakte mijn lichaam warm en koud
Het maakt mij bang
Het troost mij
De stilte is waar ik antwoorden vind op vragen
Vragen vind op antwoorden
Zoveel vragen en antwoorden zie
dat ik mij afvraag
of het een vraag is of een antwoord die ik zie
De stilte sluit zich en word intenser
De stilte bepaalt
Bepaalt over mijn staat van zijn
over hoe ik me nu voel
Voor een moment
word ik door het stiltelaken verstikt
Ik spits mijn oren
geef de stilte de schuld van mijn verstikking
Schreeuw tegen de stilte
om het maar niet te horen
Dan worden mijn oren geopend
zie ik dat het niet de stilte is die mij verstikt
Het is een stemmetje in mijn hoofd
die ik door de stilte heen kan horen
Ik besluit
ga door het vuur en omarm de stilte
Even lijkt het alsof de verstikking mij fataal gaat worden
maar dan regent het zuurstof
valt het licht
Vragen en antwoorden ontrafelen zich
als een bolletje wol
De stilte word melodisch
als je er maar lang genoeg naar luistert
De stilte heeft mij geholpen
ik ben dankbaar
Luister
De stilte
Puur geluk:
Ik volg al jouw schoonheidsgleuven in jouw gezicht met mijn vingers
Aai jouw fluweel voelend haar
en lik jouw droge lippen nat
Onze tongen wikkelen zich in een gevecht
Jij wint en ik kijk liefdevol
in jouw hemelsblauwe ogen
Zachtjes kriebel ik met mijn lippen in jouw nek
Jij sluit jouw ogen en laat het toe
Vervolgens kijk ik eens goed naar je
en zie hoe jouw perzikzachte naakte huid
zich naast mij uitstrekt
Traag glijden mijn vingers over je vel en kus jouw knoppen
Ik kruip om je heen en kijk tevreden
naar dit stukje puur geluk bij mij
×