Samenvatting
Jovan Srijemac werd op 3 mei 1962 geboren in ex Joegoslavië, een land dat niet meer bestaat. Hij woont en werkt sinds 1993 in Nederland. Naast zijn gewone dagelijkse werk houdt hij zich ook bezig met schilderen en schrijven. In deze eerste roman ,Apocalyps van de ziel' schrijft hij over de problematiek en invloed van de omgeving, het gezin en de samenleving op het individu. De worsteling van het individu met de omgeving én met zichzelf loopt als een rode draad door deze roman. Deze strijd wordt verteld door het lot van een aantal jonge mensen te beschrijven, die - niet door hun eigen schuld - in een situatie terechtkomen waardoor de samenleving voor hen moet zorgen. Elke pagina van de roman Apocalyps van de ziel houdt de lezer in spanning, en dat gaat door tot de laatste zin in het boek. Uiteenlopende personages en de beschrijvingen van hun lot, met vele metaforen en voorbeelden uit het echte leven en uit de geschiedenis, zetten de lezer aan om zichzelf of iemand uit zijn omgeving te herkennen. Het leven van de hoofdpersoon Marco neemt een ongewone en tragische wending als hij, ongeveer 14 jaar oud, erachter komt dat zijn vader zijn moeder heeft vermoord. Hij wordt in een weeshuis geplaatst waar hij anderen ontmoet die hier om vergelijkbare redenen terecht zijn gekomen. Marco worstelt met hallucinaties en tot het einde van de roman probeert hij ze te overwinnen, tot alles een ongewone en onverwachte ontknoping krijgt. Een van zijn vrienden, bijgenaamd Freddy (naar Freddy Krueger), praat met engelen en beweert dat God bestaat. Marco's vriendin Nina onthult de ongelooflijke en pijnlijke waarheid over haar vader. De man in het witte pak, die ongevraagd verschijnt, zegt dat hij op uitnodiging komt en dat mensen hem met verschillende namen aanspreken... Dit is een roman die moet worden gelezen, een roman die ons dwingt te blijven lezen. 'We weten niet wat er achter de deur schuilt totdat we hem openen' De ongebruikelijke en complexe lotsbestemmingen van de hoofdpersonen in deze uiterst interessante roman grijpen de lezer aan. De dramatische wendingen dwingen de lezer in een adem door te lezen, in de hoop dichter bij het antwoord te komen, het geheim te ontdekken die de plot met zich mee brengt. De donkere tinten buitelen over elkaar heen, openen de geest en zinken in de immense dieptes waar de lezer ronddwaalt. Soms verdwaalt hij, verliest hij zich in de onontgonnen en geheime wereld die we de ziel noemen. P.D. schrijver
Thuiswinkel Waarborg