Fragment

Ik werd wakker en hoorde aan de ademhaling van Sara dat ze nog diep in slaap was. Voorzichtig stond ik op. Ik was een vroege vogel en herinnerde me dat ik vroeger altijd dan juist de inspiratie had gevonden om liedjes te schrijven.
Haar donkerblonde krullen lagen uitgewaaierd op het roze kussen. Ze was het soort meisje waar ik nog nooit een relatie mee had gehad. Haar volle lichaam voelde zo zacht en natuurlijk aan. En ik begreep opeens van mezelf dat ik altijd op dat soort meisjes was gevallen toen ik nog niet bekend was. Het type fotomodel, was me uiteindelijk opgedrongen, omdat het beter bij mijn imago paste.
Maar Sara. Zij was anders. De pijn in haar bruine ogen toen ze vertelde over vroeger en die trek rond haar mond. De verwachting die ik kon lezen in haar ogen en de lichte schaamte toen ze nog niet was klaargekomen. Het was bijna alsof ze bang was geweest om daardoor afgekeurd te worden.
Het was een lieverd met het hart op de goede plaats. Ik moest voorzichtig met haar zijn. Ze was duidelijk beschadigd.
Ze zuchtte en draaide zich op haar zij.
Zachtjes verliet ik de slaapkamer.
Het was wel duidelijk dat ze amper geld genoeg had om te leven. Ik zag de tekens opeens duidelijk om me heen.
Wat stom dat ik eerst zo met mezelf was bezig geweest.
Ik leek verdomme Rachel wel.
Zachtjes liep ik de trap af en zette de tv aan om het nieuws nog even te bekijken. Ik zette een kop koffie voor mezelf en zag dat het nog maar half zes was. Het nieuws was dan ook een herhaling van de avond ervoor. ×