Fragment

De halve mens

Hoe mooi is de wereld van halve kreten, halve gesprekken, een eindeloze reeks antwoorden zonder vragen en vragen zonder antwoord maar nimmer een geheel met die persoon aan de ‘andere kant’ van de ‘smartdoos’.

Ik ken ze allemaal; de lieverds, moeders, vaders, 'bitches' en vooral die ene die hij nooit meer wilde zien.
Door de eenzijdige woordenregen met telkens een ingelaste pauze soms uitgezeten - soms ‘gebeten’ onderbroken - leerde ik mensen kennen die ik anders nooit zou ontmoeten.
Ik weet waar ze in geïnteresseerd zijn, waar ze afspreken, de tijd, dat ze naar elkaar uitkeken of een kort verslag van de dag vertelden. Ongegeneerd worden persoonlijke zaken besproken. Soms luid, soms met gedempte stem maar altijd net verstaanbaar.
Zo leerde ik ook degene kennen die aan mijn kant van de ‘smartdoos’ zat.
Een jonge, een oudere vrouw, een meisje met verliefde blik. Uit hun woorden en uitspraken kon ik opmaken uit wat voor nest ze afkomstig waren. Hun opleiding, soms de plaats van herkomst en de bestemming. Of er meerdere broers en zussen waren en ouders nog leefden. Een nieuw mens is geboren; de halve mens!

Nicolaas van Myra

k passeer de Sint-Nicolaaskerk. Ik stoor me elke dag aan dit bouwsel omdat het zo megalomaan groot is en in het bosje ten noorden van dit geheel een bordje staat; ‘verboden toegang’. Het is een prachtig gebouw maar de arrogantie straalt ervan af.
Het is gewijd aan Nicolaas van Myra. Legenden hebben deze figuur groot gemaakt.

Op een afbeelding staat deze Myra bij een houten tobbe met 3 naakte meisjes erin. Het stamt rond 280 na Chr. Toen vertoonden ze al vergelijkbaar gedrag met het heden of was het normaal dat heiligen met een staf in de hand en een mijter op gebiedend stonden te wijzen naar naakte kinderen.
Overigens buiten de legendes is er nooit historisch bewijs gevonden over deze figuur.

Het bleek een grappig ventje te zijn. Volgens overlevering kon hij meteen al na zijn geboorte rechtop staan in zijn badje. Ook hief hij zijn handen ten hemel maar dat staat natuurlijk open voor allerlei uitleg, interpretatie en nare gedachten.
Hij wilde ook op vastendagen - woensdag en vrijdag - niet van moeders borst drinken. Het zou mogelijk ook aan lactose-intolerantie te wijten kunnen zijn.
Als klap op de vuurpijl wist hij alle namen van de toen bekende hemellichamen uit zijn hoofd.
Op 19-jarige leeftijd werd hij al door een oom - die bisschop was - tot priester gewijd. Je zou hier toch kunnen spreken van enig nepotisme.

Maar waar ik me nog meer aan stoor is de ‘Lantaern’. Vroeger was dit een klooster en staat direct naast de Sint-Nicilaaskerk. Nu is het een partycentrum waar gezopen kan worden in de Sixtijnse- of gezwierd in de Alexanderzaal.
Het geheel is ter nagedachtenis van Francois Heytink-Baesjou gesticht en gezien zijn achternaam had zijn familie blijkbaar de middelen. Het kreeg de functie van klooster, kleuter, bewaar- en meisjesschool waardoor bij mij meteen de ‘kerkklokken’ gaan luiden.
Nonnetjes gaven er les. Er zal fantastisch werk verricht zijn maar de combinatie van mannen met staf en mijter, nonnetjes en naakte meisjes doet mij toch ook wel denken dat hier het nodige is geleden.
Oh, ja waarom ik me hier zo vaak erger is dat menig feestvierder in dit voormalige pand van tucht en vertier zijn auto met groot enthousiasme het terrein afhelpt de weg op waar menigeen en ik aan het fietsen zijn.
Het is vaker voorgekomen dat een trotse berijder van een beter merk auto zich minder gedraagt en in volle vaart zich achterwaarts bewoog op het fietspad waar ik me bevond. Eenmaal ben ik zelfs afgestapt bevroedende dat mijn laatste uur was geslagen. Gelukkig was de barmhartige Myra - weliswaar hangend aan de muur - vlakbij. ×