Fragment
De stad is terug
De stad, en zeker de binnenstad, trok langzaam leeg. Dat merkte ik op mijn lagere school en nog sterker op mijn middelbare school het Ignatius, die had nota bene een dependance in Purmerend! We gingen van 1400 naar 240 leerlingen. Nee, de stad wat had je daar nou te zoeken! ‘No Future’ eind 1980, Punk. Krakersrellen, geen woning geen kroning. ………
Ja, nog maar 40 jaar geleden of korter leek de stad zo goed als dood en stonden sommigen van onze vakgenoten klaar om haar ten grave te dragen. De steden liepen leeg, wat was daar nog te doen, het walhalla lag elders, in de stedelijke randen of nieuwe groei-kernen. In ‘Welkom in megapolis’ van Jan Hendrik Bakker wordt een overtuigend beeld geschetst waarin denken over wonen, stad en de toekomst samenkomen. De stad veroorzaakt wrijving, de stad schuurt, ze biedt warmte en liefde, genereert spanning en creativiteit. De stad als fenomeen is weer helemaal terug, maar het geloof in haar mogelijkheden schiet volgens mij nu weer een beetje dóór. We romantiseren haar potenties en verheerlijken haar 24/7 dynamiek en leven dat volgens mij gebaseerd is op een hardnekkig misverstand. Want is het niet eerder de harde werkelijkheid van het overleven geworden of een bijna neurotische neiging naar een consumptieve gedragscode. Natuurlijk is alles aan een stad die nooit slaapt, even fascinerend. De verpleegkundige die na een nachtdienst op de tram stapt terwijl de meeste mensen net een ‘coffee to go’ bestellen. Of het theater dat omgebouwd wordt gedurende de nacht…
Nee, met de steden van nu zijn er nieuwe problemen ontstaan die met de huidige crises langzaam opdoemen. Zijn ze werkelijk de vormgegeven toekomst of zijn het grote vastgoed-luchtbellen die in de komende jaren als de lucht eruit loopt weer verschrompelen
×