Fragment

"Iedere man heeft twee vrouwen lief: de ene is de schepping van zijn verbeelding, de andere is nog niet geboren"
(Kahil Gibran)

Zelfs de wijsheid van deze grote man is gebaseerd op een verhaal. Namelijk dat mannen continue op zoek zijn naar iets wat niet te krijgen is. Een verhaal uit je verbeelding. Wij hebben ons als zo vaak verschuilt achter een algemeen aanvaarde stelling of waarheden die niet eens van jezelf zijn.

“Mijn eigen verhaal beschermt mij. Mijn eigen verhaal is veilig, want dat heb ik mijzelf al zo vaak verteld dat ik het op de automatische piloot kan afspelen. Door het spelen van mijn verhaal hoef ik niks te voelen”

Ik heb mijzelf jarenlang het verhaal vertelt dat het misbruik dat ik onderging, mij al op jongere leeftijd een seksuele ervaring heeft gegeven. In werkelijkheid wilde ik de pijn en de vernedering niet voelen. De vernedering van tekort schieten, omdat ik echt niet wist wat van mijn verlangd werd. De pijn van niet kunnen genieten van intimiteit. Een verhaal dat ik in mijn hoofd in stand kon houden. Daar achter lag een diepe woede naar vrouwen toe en ook een behoefte om het ze betaald te zetten. Waardoor ik wel aan de verliefdheid mocht ruiken, maar niet de echte liefde, die onder al deze emotionele lagen ligt, kon ervaren. 

Iedereen heeft een eigen verhaal. Of het een interessant verhaal of een saai verhaal is, dat is niet belangrijk. Wij denken dat het verhaal ons helpt door het leven heen te baggeren, zonder dat wij iets van onze oorsprong kunnen ervaren. Zonder dat wij er iets van willen voelen. En vooral niet het contact kunnen hebben met onze zuivere essentie. De enige reden waarom wij dat niet kunnen, is omdat over onze zuivere essentie heen laagjes opgebouwd zijn. Laagjes waar pijnlijke herinneringen aan vast zitten. Van onszelf of van anderen. Deze pijnlijke herinneringen hoeven wat ons betreft niet opgerakeld te worden, want wij zijn bang dat wij erin vast zullen blijven zitten. Of dat er - als de beerput eenmaal opengemaakt is-  geen einde komt aan het gevoel wat je hier onder hebt verstopt.

Ik heb goed nieuws! Als je het gevoel volledig toe laat, is de enige richting die dit gevoel op kan gaan, naar buiten toe en dus uit je eigen lijf! Eenmaal eruit is voorgoed eruit!

Maar om terug te komen op het begin. Wij hebben dus een verhaal gevormd, die de hele opbouw en beveiliging van die laagjes in stand houdt. Vraag jij jezelf nooit eens af wie je zou zijn zonder je verhaal? Echt zonder je verhaal. Wat blijft er dan werkelijk over? Wellicht kun je voelen dat er stilte en leegte is. Dat is voor de meeste mensen iets dat je met je gedachten amper kan bevatten.
 

Geef jezelf nu toestemming om even stil te zijn. Om te voelen of te kijken wat er dan in je naar boven borrelt. Als je dit vaker doet krijg je meer contact met je zuiverheid, je schoonheid en de liefde die je bent. Dat is je ware essentie!

Wij zijn liefde en daar kunnen we niks aan veranderen. Liefde is onze aard. Het is wat wij zijn zonder onze verhalen!” (Byron Kati)

~