Fragment

De voorbereiding

Er staat 2-4 op het scorebord van Voetbalvereniging Heeten. De vier doelpunten zijn gemaakt door de beloften van PSV. Twee doelpunten zijn gemaakt door Go Ahead Eagles. Het is de laatste oefenwedstrijd voor de start van de competitie. Het is de echte en meteen de laatste test. Weten we direct waar we staan in de beloftencompetitie; ergens vlak onder Jong PSV.

We staan met een mannetje of zes de voorbereiding te analyseren. Vrijwel alle vijftienhonderd bezoekers van de wedstrijd van vanavond zijn al weg, als wij nog achter het doel staan te praten. Het was geen hoogstaande voorbereiding. Degelijkheid troef was het meer. Er staat een aardig elftal, maar dat zeggen we elk jaar. ‘Als de selectie fit blijft en niemand weggaat, kan het best een leuk seizoen worden,’ en meer van dat soort onzin komt voorbij. Elk jaar staan we de nieuwe spits te bekijken en elk jaar staan we in de winterstop op kleedkamerdeuren te bonzen en te schreeuwen dat het allemaal zakkenvullers zijn. Dit jaar is alles anders. Daar gaan we dan maar vanuit. Dat het allemaal anders wordt. Tegen de profclubs Willem 2, Heerenveen en Excelsior werd verdienstelijk gespeeld, maar alleen tegen Excelsior werd er gewonnen. Tegen alle andere amateurclubs trouwens ook.

Verder had de voorbereiding weinig om het lijf. Het is eigenlijk altijd hetzelfde. Jarenlang spelen we tegen Terwolde, Emst, Almen en nog meer plaatselijke trots. Dat is een beetje het trieste van ons supportersbestaan. Dat het allemaal routine wordt. Je gaat juist naar voetbal om de dagelijkse routine te doorbreken en als die voetbal ook al een sleur wordt, dan is er iets mis. Dan ben je toe aan iets nieuws. Je hoopt jaarlijks op een leuke degradant, maar meestal is dat een club die je allang kent. Eéntje waar je al heel vaak tegen hebt gespeeld. En dan degradeert er een keer een nieuwe club, is het RKC Waalwijk. Niks aan. De beker is ook een mooie manier om leuke wedstrijden mee te maken. Vorig jaar speelden we tegen HHC uit Hardenberg. 6-5 na penalty’s. Einde toernooi. De enige mogelijkheid die je dan nog hebt is een leuke voorbereiding. Zo’n beetje heel Nederland speelt tegen buitenlandse clubs, maar wij niet. Drie jaar geleden had de club iets goed te maken met ons en trakteerde ons ineens op een tripje naar Germinal Beerschot in het Belgische Antwerpen. Dat zijn de uitjes waar je als supporter op zit te wachten. Het was warm die dag, er werd op een terras gezeten, de wedstrijd schijnt tussendoor gespeeld te zijn en daarna konden we weer terug naar Nederland. Dat is voetbal. Reizen, terrasjes, bier, blote buiken, gebalde vuisten in een uitvak en dan weer naar huis of naar een café voor de fanatiekelingen die nog niet genoeg gehad hebben. Het jaar na ons enige avontuur in het buitenland zouden we oefenen in Osnabrück. Alleen werd die oefenwedstrijd verboden door de Duitse politie. Zij kregen te horen dat er een bus en veel losse auto’s met supporters naar Duitsland zouden komen en toen gingen alle alarmbellen rinkelen. De supporters zouden ‘gewaltbereit’ zijn en daar hadden ze geen zin in. Ondertussen speelt Ajax in Engeland, FC Twente in Duitsland en Den Haag in Wales.

Wij zijn voorlopig ‘veroordeeld’ tot wedstrijden in dorpen als Terwolde, Emst, Twello en Heeten. In Terwolde was de plaatselijke cafetaria maar al te blij met de oefenwedstrijden in zijn dorp. De Chinese patatbakker had elke wedstrijd zijn tent en terras vol zitten. En als iedereen afrekende, dan had hij een leuke omzet. In Emst waren, zoals elk jaar, de karbonades weer goed en in Heeten mocht er opnieuw geen alcohol geschonken worden. Het is elk jaar weer hetzelfde. In Terwolde zie ik nooit veel van het voetbal. Veel jongens, waaronder ik, posteren zich altijd voor de kantine, de enige plek op het terrein waar je vrijwel geen voetbal kunt zien.

Mijn persoonlijke hoogtepunt dit jaar was de medewerkster van RTV Oost. Ze bleek Hester te heten. Voorgaande jaren moesten we het doen met een journalist met dikke kop, of jonge gastjes, maar dit jaar is alles anders. Daar stond ze opeens bovenop de stellage de wedstrijd te filmen. Later kwam ze met de hele stellage langs de kantine lopen waar wij allemaal stonden. Niemand had nog oog voor de wedstrijd. Niet dat er een fotomodel eerste klas voorbij kwam lopen, maar een leuke verschijning was het zeker. Sowieso is het leuk als je afleiding hebt tijdens voetbalwedstrijden. Vooral als het een oefenwedstrijd is. Mij interviewen ging haar iets te ver. Toen ik voor de camera, die nog niet aan stond, ging staan om geïnterviewd te worden lachte ze verlegen, maar een steward van Go Ahead Eagles sommeerde me om weg te gaan. Hester zocht snel een rustige plek verderop om de hoofdrolspelers van de avond te interviewen. Niet wetend dat wij de hoofdrolspelers in deze film zijn. Het is haar vergeven. Daar stond ze dan, met in de ene hand de microfoon en de andere hand nonchalant in haar broekzak de trainer te interviewen. Sinds die dag kijk ik alle sportuitzendingen van de regionale zender.

De eindconclusie in Heeten is, dat we blij zijn dat de voorbereiding erop zit. De laatste week begon het een echte sleur te worden. Je gaat wel naar alle wedstrijden, maar als je er bent vraag je jezelf af wat je er eigenlijk doet. Bang om iets te missen is de juiste omschrijving. Dat is altijd de reden geweest om uitwedstrijden te bezoeken. Bang zijn dat je iets mist. Iets van waarde. Iets waaraan je kunt memoreren.

De voorbereiding zit er gelukkig op. Ik heb twee wedstrijden gemist, maar verder nog weinig van waarde meegemaakt trouwens. Vanaf nu kunnen we het pasje, waar we honderdvijfentwintig euro voor hebben betaald, weer gebruiken. We gaan beginnen. Waaraan weten we nog niet. Hopelijk aan iets nieuws. Iets dat we nog niet gezien hebben. ×