Fragment

[Gooit de pamfletten neer die hij aan het lezen was. Opgewonden zijn uitwijkende snorharen met zijn vingers kammend; op de tafel slaand met zijn vuisten; stevige salvo’s van onheilige woorden met korte tussenpozen uitlatend, zijn hoofd berouwvol hangend, tussen de salvo’s in, en het Lodewijk XI-kruisbeeld dat rond zijn nek hangt zoenend, de kussen met gemompelde excuses gepaard gaand, op dit moment staat hij op, doorgespoeld en transpirerend, en ijsbeert door de kamer, hevig gebarend]

---- ----!! ---- ----!! Had ik ze maar bij hun keel! [Haastig het kruis kussend, en mompelend] In die twintig jaar heb ik miljoenen besteed om de pers van de twee hemisferen rustig te houden, en toch blijven er lekken voorkomen. Ik heb andere miljoenen besteed aan godsdienst en kunst, en wat krijg ik ervoor terug? Niets. Niet één compliment. Deze vrijgevighe-den worden in studies, in de media, genegeerd. In de media krijg ik niets dan laster – en nog meer laster – en opnieuw las-ter, en laster bovenop laster! Maak het tot waarheid, maar wat dan? Het is nog steeds laster wanneer geuit tegenover een ko-ning.

Onverlaten – zij beweren ook alles! Oh, alles: hoe ik in tranen op bedevaart ging naar de Grootmachten, met mijn mond vol van de Bijbel en vroomheid lekkend uit elke porie in mijn huid, en smeekte om het uitgestrekte en dicht bevolkte Kongo Vrijstaat in vertrouwen aan mij te geven, als hun verte-genwoordiger, opdat ik de slavernij zou uitroeien en de stroop-tochten voor slaven zou stoppen, en die vijfentwintig miljoen lieve en onschadelijke zwarten vanuit het donker naar het licht te brengen, het licht van onze gezegende Verlosser, het licht dat uit Zijn Heilige Woord stroomt, het licht dat onze nobele beschaving doet schitteren – hen verheffen en hun tranen dro-gen en hun verwonde harten vullen met vreugde en dankbaar-heid – hen verheffen en hen laten begrijpen dat zij niet langer