Fragment
Famagusta is een schoone Stadt / wel bewoondt soo van Turcken als van
Griecken. Dese Stadt mach van groote wesen als Amsterdam + maer niet soo
betimmert en bewoont / dit Eylant is wonder vruchtbaer van Suycker, Olye en Kattoen,
maer 't isser een pestelentiale lucht, en veel vremdelingen daer blijvende / worden
lichtelijck sieck; alhier wassen de bloemkoolen in 't wilde / ghelijck ick met mijn eygen
oogen gesien heb / en dat seer overvloedig / overmits de Griecken die niet weten te
koken / of niet geern eten; So haest ick de stad gesien had / denckende des anderen
daeghs de hooft-stadt te gaen besien genaemt Nicosia, die leyt 34 Italiaensche mijlen
in 't Lant / ben naer 't schip gegaen / om inde Stadt niet te verteeren / en ghegeten
hebbende ben ick ontrent te 11 uuren naer mijn koy ghegaen om te rusten; Als
wanneer ick een groot getier van hacken met koutelassen op 't Schip hoorde / soo dat
ick en die gheene die by my waren terstont zijn uytghespronhen om te sien watter
gaens was: maer als ick uytquam waren daer twee Turcken met bloote sabels
inde hant / die ons boven deden komen / boven komende worden terstondt in
een Galleye ghelaten en gheboeyt. Ick wist niet wat ick bedreven had / en was seer
verslaghen / ick sagh oock onsen Schipper op de Galleye, soo dat ick my verstoute te
vragen aen een slave / die aende selve banck sat / daer ick aen was / waerom wy
Venetiaenen of onder haer haer gebiet ghevanghen waren, hy antwoorde my in 't
Grieks, dat het was om dat den Schipper hem gedeffedeert had teghen des Grooten
Turcks Galleye: en alsoo ick seer droevigh was / gaven my de slaven goeden moet /
segghende dat ick des anderen daeghs los sou komen. Maer het gheschied wel
anders; want de Capiteyn van de Galley liet den Schipper vry / om dat hy een
Venetiaen was / maer hiel ons met ons 7 onder welke waren 5 Slavoenen, een
Danicker en ik. De slavê vraegden my van waer ick was / ick antwoorde uyt
Vranckrijck / het welck my Godt in gaf / anders denck ick dat ick op dese reyse noch
niet vry gheweest sou zijn. Nu als ick docht des anderen daeghs vry te komen / soo
begon men inde morghen vroegh / te roepen / dat ick op zijn riem sou passen / maer
men seyde niet waer heenen / maer daer waren slaven die 't wisten / en seyden / dat
wy naer Alexandria gaen souden / om seeckere brieven te bestellen aen de Viceroy
van Cayro. Doen wert ick heel mismoedigh en weenende / soo datter een slave / 't
welck was een out man die oock 33 Jaer op de Galley had geseten / my altoos
vertrooste / en seyde / datter te Alexandria, een Consul van de Françoysen was / die
my wel sou sien te lossen; ick wist wel datter een Consul was / want ick had een brief
van recommandatie aen hem van sekeren secrete Ambassadeur van Vranckrijck, die
binnen de Stadt Candien, dewijl ick daer was / subijtelijck overlegt / want ick nam den
brief by provisie / overmits ick inden sin had (Constantinopolen gesien hebbende)
door Natolia of kleyn Asien naer Egypten te trecken / met de reysigers / die alledrie
maenden komen en gaen / want van Constantinopolen valt beter geselschap / en men
besiet oock 't geheele lant tot in Judea of Palestina toe. Nu om weder te keeren tot
mijn ghevanghenis op de Galley, soo haest den dagh opginck was den Capiteyn daer
weer / en begonden de Galley uy de haven te trecken / soo dat ick oock moest doen /
gelijck een ander / en heb mijn hant voor de eerste mael aen de riem geslagen. Maer
alsoo den Capiteyn sagh / dat ick niet ghewent was veel te roeyen / en qualijck
gaende / deede my een plaetse geven / daermen alderminst arbeyt / te weten de
achtersten banck op 3 of 4 naer / en oock den achtersten persoon van de banck /
want aen elcke banck saten 5 persoonen soo dat dengeene die voor aen 't eynde van
den riem sit / den aldermeeste arbeyt moet doen / en t' elcker reyse op staen / daer
den achtersten maer sijn arm op en neer doet gaen / sonder arbeyt: wy uyt de haven
zijnde / zijn den 6 September / met een N.W. wint t' zeyl gegaen.
×
Thuiswinkel Waarborg