Fragment

Passage uit Een donkere diepe grot:

“Hoi, kunnen jullie me helpen” zegt Daniek zachtjes in haar beste Engels. Ze krijgt geen antwoord. Drie van de vier mannen beginnen hard te lachen. Haar piraat zegt niets, maar kijkt haar verbaasd aan. “Dat kunnen we zeker…” zegt één van de mannen met een zwaar accent. Hij heeft gelijk de lachers op zijn hand. De man staat op en komt haar richting op lopen. Als hij dichterbij is, onderwerpt hij haar aan een overdreven inspectie. De twee achtergebleven mannen roepen hem dingen toe, die ze niet verstaat. Dan trekt hij ruw haar hand weg en de ontblote borst wordt zichtbaar. Het gelach gaat over in gejoel. Een alles overheersende angst komt bij Daniek omhoog. “Dit gaat niet goed, ik ben hier niet veilig” bedenkt ze. Angstig kijkt ze haar piraat aan. Zijn blik verraadt geen enkele emotie, ze hoeft van hem geen hulp te verwachten. In paniek draait ze zich om en rent terug vanwaar ze gekomen is. Het harde lachen klinkt na in haar oren. Voetstappen volgen haar, niet rennend zoals zij, maar rustig, alsof hij geen haast heeft. Wanneer ze bij de grote rots aankomt, ziet ze waarom. Het water staat tot aan het hoge plateau en kolkt wild tegen de steen aan. Het is vloed, de zee heeft haar de uitgang van de grot ontnomen. De weg terug is er niet meer, het lagere plateau is niet meer zichtbaar in de wild ruisende zee. Radeloos draait ze zich om, de man staat achter haar. De smerige grijns ligt nog steeds op zijn smoezelige gezicht. Blonde piekerige haren komen onder zijn gebreide muts vandaan. Zijn gespierde armen staan in zijn zij. Dan stapt hij naar voren en grijpt haar bij haar haren. Zo trekt hij haar mee terug naar de opening. De twee mannen klappen en joelen, haar piraat zit nog steeds op de grond en zegt niets. Zijn ogen boren zich in de hare en ze voelt zijn boosheid. Ze weet niet of die voor haar is of voor de mannen en het kan haar angst niet wegnemen.

Passage uit Golven van passie:

Bij het hek van de camping kussen ze elkaar weer alsof ze hun hele leven in deze kus willen leggen. Dan schrikken ze van de nachtwaker, zijn zaklantaarn zet hen in het volle licht. “Bonsoir” zegt de man met een flinke grijns op zijn gezicht. Het natte jurkje van Liz laat weinig te raden over. Snel stappen ze de camping op en lopen naar hun plek. Vlakbij de campers staan ze stil, verscholen achter een zoet ruikende struik. Het licht van de vuurtoren zwaait over hen heen. “Het voelt niet goed” zegt hij schor. Verbaasd kijkt ze hem aan, heeft hij nu al spijt? “Om je zo te laten gaan bedoel ik….” Ze legt haar vinger over zijn lippen. “Ik weet het…. maar ik ben getrouwd Chris.” Hij drukt haar tegen zich aan en kust haar teder. “Beloof me dat je belt, anders voel ik me gebruikt” zegt hij lachend.

Passage uit Hotel Santa Cruz:

Terwijl hij haar aankijkt en met zijn ogen dwingt zijn blik vast te houden gaat zijn hand onder de tafel hoger en hoger. Als hij haar slipje opzij schuift en zijn vingers haar natte lippen aanraken, ontsnapt haar een lichte kreun. Zijn andere hand raakt haar mond aan. "Ssst, guapa, geniet in stilte." Verstijfd zit Evy op haar stoel en laat zich betasten. De onwerkelijkheid wordt weggevaagd door de erotische sfeer die er tussen hen heerst. Steeds sneller gaan zijn vingers en haar handen zoeken steun aan de tafel.