Fragment

            Ze wacht tot ik na het foerageren net zover ben met lezen als zij. Ze leunt vanuit haar stoel naar me over en wanneer ik dat als een uitnodiging beschouw om een arm om haar heen te slaan schuift ze nog dichter tegen me op. Haar borsten zijn klammig van het zweet. Ze houd even de adem in wanneer ik strelend een borst omvat. Dan nestelt ze zich behaaglijk tegen me aan.

`Van die tijdstippen krijg ik de kriebels’, zucht ze met gesloten ogen met het hoofd op mijn schouder rustend. `Als je nu die Winkelman weer hoort en je vergelijkt dat met die van die politieman dan lijkt het wel of ze samen tegelijk om half twee aankwamen. Hij, die Winkelman heeft toch altijd beweert dat hij om één uur thuis kwam? Hij zeikt melodramatisch over verdwenen halve guldenstukken die hij zijn vrouw geschonken zou hebben en nu die onder ede staat weet hij na acht maanden nog niet of er nu ja dan nee geld verdwenen is.’

`Jij dacht de zaak effe gauw op te lossen hè, toen je die doos vond. En nu valt het je tegen!’grinnik ik.

Hard rolt haar tepel tussen mijn vingers. Ze huivert en komt voorzichtig overeind.`Je kan je massage maar beter even stoppen’, glimlacht ze verhit. Zweet parelt op haar bovenlip. Ik grijns. `Vakwerk niet?’

Ze knikt en wanneer ze het knipsel weer ter hand neemt beeft die wat.