Fragment

Iedereen is voortdurend op zoek naar antwoorden. Ieder mens wil graag zichzelf kennen en wil dat wat er om hem heen gebeurt beter leren begrijpen. Wij gaan ervan uit dat wanneer we onszelf en onze leefomgeving beter begrijpen we ook beter in staat zullen zijn onze eigen plek daarin te vinden, en zodoende ons leven aangenamer te maken. Uiteindelijk zijn we allemaal op zoek naar het antwoord op de vraag hoe we het gelukkigst kunnen worden. Ondertussen, zolang we het antwoord nog niet hebben gevonden, proberen we het allemaal zo goed mogelijk te regelen. Maar dit gaat lang niet altijd even gemakkelijk. Zo zagen we bijvoorbeeld dat de oorzaken die volgens de experts ten grondslag lagen aan de crises waar wij de afgelopen jaren mee zijn geconfronteerd, op zichzelf al heel merkwaardig te noemen zijn. Het betreft namelijk allemaal emotionele en psychologische factoren, zoals angst, hebzucht, onzekerheid en vertrouwen. Gek genoeg wordt de oplossing evenwel niet in de emotionele en psychologische wereld gezocht, maar in het aanpassen van het systeem zodat vertrouwen kan worden hersteld en we weer vrolijk door kunnen gaan met waar we mee bezig waren. We gaan ervan uit dat het vertrouwen van de mens samenhangt met het feit dat we in een veilige omgeving leven. Veilig in de zin van voorspelbaar en controleerbaar. De vraag is of dat wel zo is? En bovendien is het maar zeer de vraag of al die systemen nu werkelijk zoveel zekerheden geven. In mijn optiek nemen we met het implementeren van steeds weer nieuwe repressieve maatregelen die moeten voorkomen dat een bepaald probleem nog een keer de kop op steekt, helemaal de werkelijke oorzaak van het probleem niet weg. Het is een zeer geavanceerde manier van symptoombestrijding, maar het probleem zal onherroepelijk opnieuw tot onverwachte uitkomsten en onwenselijke gevolgen leiden in de toekomst. Misschien in een ander gedaante, maar het zal zich opnieuw manifesteren.

De oorzaak van alle crises waarmee wij heden ten dage worden geconfronteerd, niet alleen de economische crisis, maar ook de crises op het gebied van het milieu en op het gebied van militair- politieke aangelegenheden, ligt besloten in de manier waarop wij over de wereld denken. En dan met name de manier waarop wij denken daarin onze plaats te kunnen vinden. Je zou om die reden dan ook beter kunnen spreken van een ‘indentiteits- of intellectuele crisis’ dan van bijvoorbeeld een ‘economische crisis’.